യാത്രകള് എന്നും ഒരു ഹരമായിരുന്ന എനിക്ക്, കാറിലോ, ബസ്സിലോ, വിമാനത്തിലോ അതുമല്ലെങ്കില് കപ്പലിലോ ഉള്ള യാത്രകളേക്കാളും മനസ്സുകൊണ്ട് ഇഷ്ടമായിരുന്നത്, തീവണ്ടിയിലുള്ള യാത്രകളായിരുന്നു. ചെന്നൈയിലായിരുന്ന വര്ഷങ്ങളില്, മദ്ധ്യ വേനല് അവധിക്കാലത്ത് നാട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രകള്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ എപ്പോഴും തീവണ്ടി മാര്ഗ്ഗമായിരുന്നു. ഏപ്രില് മെയ് മാസങ്ങളില് സ്കൂളുകള്ക്ക് അവധിക്കാലമാകയാല്, കുടുംബമായി നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നവരുടെ തിരക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതല് അനുഭവപ്പെടുന്നതും, അപ്പോഴാണ്. കാലേകൂട്ടി റിസേര്വ് ചെയ്തില്ലെങ്കില് സീറ്റുകള് ലഭിക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും എന്നുള്ളതിനാല്, എല്ലാവരും നേരത്തെ തന്നെ ടിക്കെറ്റുകള് എടുത്തു വയ്ക്കുാന് ശ്രമിച്ചിരുന്നു.
ചെന്നൈയില് നിന്നും നാട്ടിലേക്കുള്ള ഈ യാത്രകള്ക്ക്, രണ്ടു മാര്ഗ്ഗങ്ങള് തിരഞ്ഞെടുക്കാമായിരുന്നു. ഏറ്റവും എളുപ്പവും സൗകര്യപ്രദവും, സേലം കോയമ്പത്തൂര് വഴി നാട്ടിലേക്കുള്ളതായിരുന്നു. വൈകുന്നേരം ട്രെയിനില് കയറിയാല്, പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ തന്നെ നാട്ടിലെത്തിച്ചേരാം. ഇനി എഗ്മോറില് നിന്നും തിരുച്ചി മധുര വഴി നാട്ടിലേക്കുള്ള ഒരു മാര്ഗം കൂടിയുണ്ട് എങ്കിലും, കൂടുതല് ആളുകളും ആദ്യത്തെ മാര്ഗ്ഗമാണ് സാധാരണ തിരഞ്ഞെടുക്കാറുള്ളത്.എന്നാല് ഞങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും ഒന്ന് രണ്ടു തവണ, ഈ പതിവ് തെറ്റിക്കേണ്ടതായി വന്നു. കാരണം തിരക്ക് മൂലം മറ്റേ മാര്ഗ്ഗത്തില് സീറ്റുകള് ലഭ്യമല്ലായിരുന്നു എന്നുള്ളത് തന്നെ. യാത്രാ സമയം അല്പ്പം കൂടും എന്നുള്ളതിനാല് ആദ്യം കുറച്ചു വിഷമം തോന്നിയെങ്കിലും, വൈവിധ്യമാര്ന്ന വേറിട്ടൊരു അനുഭവമായി പിന്നീട് ആ യാത്രകള് മാറിയത്, എന്നെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല അതിശയിപ്പിച്ചതും സന്തോഷിപ്പിച്ചതും!!
ഒരു അവധിക്കാല സ്പെഷ്യല് ട്രെയിന് ആയിരുന്നു അതെന്നുള്ളതിനാല്, യാത്ര തുടങ്ങിയതും, രാവിലെ സമയത്തായിരുന്നു. നഗരം വിട്ടു കഴിഞ്ഞതും, അറിയപ്പെടാത്ത ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളുടെ നടുവിലൂടെയുള്ള സഞ്ചാരം, മനസിന് കുളുര്മ്മ നല്കിത്തുടങ്ങിയത് എത്ര വേഗമായിരുന്നു!! ഇരുവശങ്ങളിലും സമൃദ്ധിയായി തഴച്ചു വളര്ന്നു നില്ക്കുന്ന കൃഷിത്തോട്ടങ്ങള്ക്കിടയിലൂടെ താളത്തില് ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ട്രെയിന്!! കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഏക്കറുകള് വ്യാപ്തിയുള്ള കൃഷി ഭൂമി!! കണ്ണുകള്ക്കും മനസ്സിനും ഒരുപോലെ ആനന്ദം പകര്ന്നു നല്കുന്ന ഹരിത ഭംഗിയുടെ ഹരം പകരുന്ന കാഴ്ചകള്!!
ഇടയില് തീവണ്ടി എപ്പോഴെങ്കിലും സിഗ്നല് കാത്തു ഏതെങ്കിലും ചെറിയ സ്റ്റേഷനില് കിടക്കേണ്ടി വരുമ്പോഴായിരിക്കും, ആ തമിഴ് കുട്ടികളുടെ പഴങ്ങളുമേന്തിയുള്ള വരവ്!! ഇരു വശങ്ങളിലുമുള്ള പഴത്തോട്ടങ്ങളില് നിന്നും അപ്പോള് പറിച്ചെടുത്ത ഫ്രഷ് പഴങ്ങള് നിറച്ച കുട്ടകളുമായി, രണ്ടായി പിന്നിയിട്ട മുടിയും പാകമാകാത്ത ഉടുപ്പുകളുമണിഞ്ഞ ആ കുട്ടികള് ട്രെയിനിനു പുറത്തു നമ്മളെ തേടിയെത്തുന്നു. ഇത് വഴിയുള്ള ഈ യാത്രകളെ ഏറ്റവും മാധുര്യമുള്ളതാക്കുന്നത്, വൈവിധ്യമുള്ള ഈ പഴങ്ങളുടെ സാന്നിദ്ധ്യമാണ്. ഓറഞ്ചും മുന്തിരിയും ആപ്പിളും മാങ്ങയും സപ്പോര്ട്ടയുമൊക്കെ ഫ്രഷ് ആയിത്തന്നെ നിങ്ങള്ക്ക് മുമ്പില് ഇതാ...ഞാന് കൂടെയുള്ള കുടുംബങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരു പിക്നിക്കിനു പോകുന്ന പ്രതീതിയില്, എല്ലാവരും പഴങ്ങള് വാങ്ങി കഴിക്കാന് തയ്യാറായി കത്തികളുമൊക്കെയായാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്!! ഓരോരുത്തരും അവരവര്ക്കിഷ്ടമുള്ള പഴങ്ങള് വില പേശി വാങ്ങുന്നു!! ഇത് കൂടാതെ വില്പ്പനക്കാരുടെ കൂട്ടത്തില്, വിവിധയിനം പച്ചക്കറികളുടെ ഫ്രഷ് ശേഖരവുമായി എത്തുന്നുന്നവരുമുണ്ട്!!
ഉച്ചയൂണ് പൊതിച്ചോറായി കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളതിനാല്, അത് വേറെ ഓര്ഡര് ചെയ്യേണ്ട കാര്യമില്ല. അല്ലെങ്കിലും ട്രെയിന് യാത്രയിലെ ഏറെ ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്നൊരു ആഹാരമാണ് ഈ ഭക്ഷണം!! വാട്ടിയ വാഴയിലയില് പൊതിഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഈ ചോറിന്റെയും കൂട്ടാനുകളുടെയും രുചി, അതു ഒരിക്കലെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ടുള്ളവര്ക്ക് മറക്കാനാവില്ല!! അത്രയ്ക്കും സ്വാദിഷ്ടമായ ആഹാരമാണ് അത്!! എല്ലാവരും കൂടി പങ്കു വച്ചു ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്ന ഈ ആഹാരത്തിനു ശേഷം ഒരു ചെറിയ മയക്കവും കൂടിയാകുമ്പോള്, മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും വേണ്ടത്ര വിശ്രമവുമായി!!
ഉച്ച മയക്കത്തിനുശേഷം വീണ്ടും ഒരു കാപ്പിയുമായി പുറത്തുള്ള കാഴ്ചകളിലേക്ക്. വെയില് മങ്ങി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. റെയില്വേ ലൈനുകള്ക്കപ്പുറത്തുള്ള തെരുവോരങ്ങളില് നിര നിരയായുള്ള ചെറിയ ചെറിയ വീടുകള്. വീടിനു മുന്പിലായുള്ള ചെറു മുറ്റത്ത് കളം വരച്ചു അതിനുള്ളില് കളിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടികള്!! വാതിലിനു മുന്പിലെ പടിക്കെട്ടുകളില് ഏറ്റവും മുകളിലുള്ളതില് ഗൃഹനാഥന് ഒരു പത്രവുമായി ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവും. അതിനു ഒരു പടിയെങ്കിലും താഴെ ഒരു ചെറിയ കുട്ടിയുമായി ഇരിക്കുന്ന വീട്ടമ്മ. കുഞ്ഞിനു പാല് കൊടുക്കുകയോ മറ്റോ ആവും. പാല് കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ കുഞ്ഞിനെ അമ്മ, ചേച്ചിമാര്ക്കൊപ്പം കളിക്കാന് മെല്ലെ ഇറക്കി വിടുന്നു. പിച്ച വച്ച് തന്റെ നേര്ക്ക് നടന്നടുക്കുന്ന കുഞ്ഞു വാവയെ കളിക്കിടയിലും ഓടി വന്നു എടുത്തു ഉമ്മ വച്ചുകൊണ്ട് തിരികെ അമ്മയുടെ കൈകളിലേക്ക് തന്നെ കൊടുക്കുന്ന ചേച്ചി. സമീപത്തായുള്ള ചെറു മൈതാനത്തില് കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് പന്തോ ക്രിക്കറ്റോ കളിക്കുന്ന ആണ്കുട്ടികള്. മണ്ണു റോഡിലൂടെ സൈക്കിള് ചവിട്ടാന് പഠിക്കുന്ന അനുജത്തിയെ സഹായിക്കുന്ന ചേട്ടന്!! എല്ലാം മനസ്സിന് ഒരുപാട് കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു സന്തോഷങ്ങള് പകര്ന്നു തരുന്ന കാഴ്ചകള്!! (പലപ്പോഴും ഈ കാഴ്ചകളില് ലയിച്ചിരിക്കുമ്പോള് ഈ ടെന്ഷനും തിരക്കുകളുമുള്ള ജീവിതമൊക്കെ മതിയാക്കി, ഇതുപോലെയുള്ള ഒരു കൊച്ചു വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് ആ ഗൃഹനാഥനെപ്പോലെ ഇരിക്കാന്, കൊതി തോന്നാറുണ്ട്!!)
നേരം ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വെളിയിലെ കാഴ്ചകള്ക്കും മങ്ങലേറ്റു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു!! വീണ്ടും ശ്രദ്ധ അകത്ത് ചുറ്റുമുള്ളവരിലേക്കായി. അവര്ക്കൊപ്പം സൌഹൃദം പങ്കിട്ടു നാട്ടുകാര്യങ്ങളും വീട്ടുകാര്യങ്ങളും ഒക്കെ ചര്ച്ച ചെയ്യുമ്പോള്, സമയം പോകുന്നത് അറിയില്ല. പിന്നീട് ചെറിയ ഒരു ഭക്ഷണത്തിനു ശേഷം എല്ലാവരും ഉറങ്ങാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലേക്ക്... തലയിണകളും ഷീറ്റുകളുമൊക്കെയായി ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ബെര്ത്തുകളിലേക്ക്, ഇനി രാവിലെ കാണാമെന്നുള്ള വിശ്വാസത്തില്.....
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ഉണരുമ്പോള്, ട്രെയിന് അതിവേഗം പാഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കൂടെയുള്ളവരെല്ലാം സുഖ നിദ്രയില്. താഴെ ഇറങ്ങി സീറ്റിലിരുന്ന് വെറുതെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. സ്റോപ്പുകളില്ലാത്ത ചെറിയ സ്റ്റേഷനുകളിലെ സിമെന്റ്ബെഞ്ചുകളില്, ഏതോ പാസഞ്ചര് ട്രെയിനുകള്ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന, ചെറു തമിഴ് കുടുംബങ്ങള്. സിഗ്നല് കിട്ടിയതിനാലാവണം,നിര്ത്താതെ വേഗത കൂട്ടി വലിയ ശബ്ദത്തില് പായുന്ന തീവണ്ടിയെ, അല്ഭുതത്തോടും ഉദ്വേഗത്തോടും കൂടി എഴുന്നേറ്റുനിന്നു നോക്കുന്ന അവരുടെ കുട്ടികള്!! അവരുടെ ചീകി വയ്ക്കാത്ത മുടിയിഴകള്, ട്രെയിന് അതിവേഗം കടന്നു പോകുമ്പോഴുള്ള കാറ്റിലുലയുന്നത്, ആ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിലും കൌതുകമുള്ള കാഴ്ച്ച്ചയായി!!
വീണ്ടും മുകളിലേക്ക്... എന്തോ അറിയില്ല, മനസ്സാകെ സന്തോഷവും സമാധാനവും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു!! ട്രെയിനിന്റെ താളനിബദ്ധതയോടെയുള്ള, സുഖമുള്ള ഉലച്ചിലില്, തൊട്ടിലിലാടുന്ന ഒരു ഇളം പൈതലിന്റെ നിറഞ്ഞ മനസ്സായിരുന്നു എനിക്ക് അപ്പോള്. സുഷുപ്തിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഒരിക്കല് കൂടി മുങ്ങിത്താഴുവാന് എനിക്കത് ധാരാളമായിരുന്നു....