Tuesday, August 7, 2012

എന്‍റെ ഇന്നലെകളിലെ കൌതുകങ്ങളിലൂടെ...



വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ്,  ഞാന്‍ ദുബായ് നഗരത്തില്‍ ആദ്യമായി ജോലിക്ക് എത്തിയപ്പോള്‍,  എനിക്ക് വളരെ കൌതുകകരമായി തോന്നിയ രണ്ടു കാര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.  അതില്‍ ആദ്യത്തേതിനെപ്പറ്റി പറയുമ്പോള്‍,  ഒരു പക്ഷെ നിങ്ങള്‍ക്ക് തികച്ചും ബാലിശമല്ലേയെന്നു തോന്നുമായിരിക്കും, എങ്കിലും സാരമില്ല,  ഞാന്‍ പറയാം.

നഗരത്തില്‍ കാലുകുത്തിയ അന്നുമുതല്‍ തന്നെ,  സുഹൃത്തുക്കളൊക്കെ എന്നെ നഗരക്കാഴ്ചകള്‍  കാണിക്കുവാനായി,  അവിടെയും ഇവിടെയുമൊക്കെ കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു.  ഈ യാത്രകളിലാണ് ആ ട്രാഫിക്‌ സൈന്‍ ബോര്‍ഡുകള്‍,  ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ ഇടയായത്!  'REDUCE SPEED NOW'  എന്നെഴുതിയ ബോര്‍ഡുകളായിരുന്നു അവ! ഇതില്‍ ഇത്രമാത്രം അതിശയിക്കാന്‍ എന്താണുള്ളത്,  എന്ന് നിങ്ങള്‍ ചോദിച്ചേക്കാം.  ചെന്നൈയിലും നാട്ടിലുമൊക്കെ ആയിരിക്കുമ്പോഴും,  ഇതേ സൈന്‍ ബോര്‍ഡുകള്‍ ഞാനും നിങ്ങളും,  പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും! എന്നാല്‍ അവയില്‍ നിന്നൊക്കെ ഈ ബോര്‍ഡുകള്‍ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന വ്യത്യാസം,  ഇതില്‍ കാണുന്ന അവസാനത്തെ ‘NOW എന്ന ആ വാക്കിലാണ്.  ഇതിന്റെ അര്‍ത്ഥം ശരിക്കും എന്തായിരിക്കും എന്ന് ചിന്തിച്ചപ്പോള്‍,  എനിക്ക് തോന്നിയത്,  നമ്മള്‍ ഒരു വാഹനം ഓടിച്ചുകൊണ്ട് വരുകയാണെങ്കില്‍, ഈ സൈന്‍ കണ്ട ഉടനേ തന്നെ, അതിന്റെ വേഗത അവര്‍ പറയുന്ന അളവിലേക്ക് കുറച്ചിരിക്കണം എന്നുള്ളതാണ്.  അല്ലാതെ നാട്ടിലെപ്പോലെ സൈന്‍ കണ്ടാല്‍തന്നെ ആവശ്യം വന്നാല്‍ വേഗത പതിയെ കുറയ്ക്കാം എന്ന മനോഭാവത്തോടെ ഓടിച്ചു പോവുകയല്ല വേണ്ടത്! എന്തിനേറെ, ഒടുവില്‍ ഇവിടത്തെ ലൈസെന്‍സ് ലഭിച്ചതിനുശേഷവും, ആ NOW പ്രയോഗം ഞാന്‍ അറിയാതെ തന്നെ എന്‍റെ ദിവസങ്ങളെ സ്വാധീനിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു!!!. 

ആവശ്യമുള്ള ഒരു കാര്യം ഉടനേ ചെയ്യേണ്ടതായുണ്ടെങ്കില്‍,  പിന്നെ ഒട്ടും അമാന്തിക്കാതെ,  അത് അപ്പോള്‍ തന്നെ ചെയ്തു തീര്‍ക്കുക എന്നുള്ള വലിയ ഒരു സന്ദേശം,  ആ സൈന്‍ ബോര്‍ഡുകള്‍ എന്നെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു!   ദുബായില്‍ അന്ന് അടിക്കടി കാണാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്ന ഈ ബോര്‍ഡുകള്‍,  നഗരം,  വളര്‍ച്ചയുടെ പടവുകള്‍ ഓടിക്കയറാന്‍ തുടങ്ങിയതോടെ,  ഇന്ന് വിരളമായേ കാണാന്‍ കഴിയൂ എന്നിരുന്നാലും,  അവ മനസ്സില്‍ ഊട്ടി ഉറപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സന്ദേശം,  എന്റെ പിന്നീട് അങ്ങോട്ടുള്ള ജീവിതത്തില്‍, എനിക്ക് വളരെ പ്രയോജനം ചെയ്യുന്ന ഒന്നായി മാറി..

ഇനി രണ്ടാമത്തെ കാഴ്ച്ചയിലേക്ക് വരാം.  ദുബായ് നഗരത്തിലെ,  സബാ പാര്‍ക്കിലുള്ള കുറച്ചു വിളക്ക്കാലുകളുടെ അറ്റകുറ്റ പണികള്‍ക്കായി,  ഞങ്ങള്‍ പാര്‍ക്കില്‍ എത്തിയതായിരുന്നു.  ഒപ്പം പുതിയ ലൈറ്റുകള്‍ പോസ്റ്റുകളില്‍ ഉറപ്പിക്കുകയും വേണമായിരുന്നു. ഈ കൂറ്റന്‍ ലൈറ്റുകള്‍ കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന കാര്‍ട്ടണുകള്‍,  ലൈറ്റുകള്‍ പുറത്തു എടുത്തതിനുശേഷം കളയാനായി,  ഒരു സ്ഥലത്തു ഞങ്ങള്‍ കൂട്ടി വച്ചിരുന്നു.

വൈകുന്നേരം ഒരു നാല് മണിയായിക്കാണും,  അല്പം അകലെയായി  ജോലി ചെയ്തിരുന്ന മറ്റൊരു സ്ഥാപനത്തിലെ മൂന്നു പാകിസ്ഥാനി തൊഴിലാളികള്‍ എന്റെ അടുത്തു വന്നു ഒരു ആവശ്യം ഉന്നയിച്ചു. അവര്‍ക്ക് ആ കാര്‍ട്ടണുകളില്‍ മൂന്നെണ്ണം വേണം.  ഞങ്ങള്‍ക്ക്  ഇനി അതുകൊണ്ട് മറ്റു ഉപയോഗം ഒന്നുമില്ലാത്തതിനാല്‍,  എത്ര വേണമെങ്കിലും എടുത്തോളൂ എന്ന് ഞാനും പറഞ്ഞു.   അവര്‍ ഓരോരുത്തരും സന്തോഷത്തോടെ,  നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട്,  ഓരോ കാര്‍ട്ടണുകള്‍ വീതം എടുത്തു കൊണ്ട് പോയി..

അടുത്ത അരമണിനേരത്തിനുള്ളില്‍ ഞങ്ങളുടെ വര്‍ക്ക് തീര്‍ന്നുകഴിഞ്ഞു എന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍,  ആദ്യം ചെയ്തുതീര്‍ത്തതൊക്കെ  ഒന്നുകൂടി ചെക്ക് ചെയ്തേക്കാം എന്ന് കരുതി,  ഞാന്‍ തനിയെ ആ ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു.  അപ്പോഴാണ്‌ കുറച്ചു ദൂരത്തായി ഞാന്‍ ആ കാഴ്ച്ച കാണുന്നത്!

ഞാന്‍ കൊടുത്ത ആ മൂന്നു കാര്‍ട്ടണുകളും,  ഒരു പായ പോലെ വെറും മണ്ണില്‍ നിവര്‍ത്തിവച്ച്,  ആ മൂന്നു പാകിസ്ഥാനി തൊഴിലാളികളും,  ഒരു പ്രത്യേക ദിശയില്‍ മുട്ടുകുത്തി നിന്നുകൊണ്ട്, പ്രാര്‍ത്ഥിക്കയായിരുന്നു!!   അതിനും അല്‍പ്പം മുന്‍പ്,  ബാങ്കുവിളിയുടെ ഹൃദ്യമായ നേര്‍ത്ത ഈണങ്ങള്‍,  എന്റെ കാതുകളിലും പ്രതിധ്വനിയുളവാക്കി കടന്നു പോയത് എനിക്ക് അപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മ വന്നു!!

അവരെ ശല്യപ്പെടുത്താതെ,  അവരുടെ കാഴ്ച്ചയില്‍ പെടാതെ,  ഞാന്‍ മറഞ്ഞു നിന്ന്,  അല്‍പനേരം അവരെത്തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നു..

ഇതാ എന്റെ മുന്‍പില്‍,  എഴുത്തും വായനയും ഒന്നുമറിയാത്ത,  നമ്മള്‍ പലപ്പോഴും അത്രയൊന്നും ബഹുമാനം കൊടുക്കാന്‍ മടിക്കുന്ന, കുറച്ചു സാധു തൊഴിലാളികള്‍!  ഏതു സാഹചര്യത്തിലായാലും,  ലഭിക്കുന്ന അല്‍പ സൌകര്യങ്ങള്‍ മാത്രം ഉപയോഗിച്ചാണെങ്കിലുംഅവരുടെ ദൈവത്തെ അന്വേഷിക്കാന്‍  സമയം കണ്ടെത്തുന്ന കുറച്ചു സാധാരണക്കാര്‍! അവരുടെ ഉള്ളിലെ ഉറച്ച ഭക്തിയും ദൈവവിശ്വാസവും കാണുമ്പോള്‍,  എനിക്കുള്ളതായി കരുതി ഞാന്‍ അഹങ്കരിച്ചിരുന്ന ദൈവഭക്തിയുടെ പ്രമാണങ്ങളെ,  തിരുത്തി എഴുതേണ്ട കാലം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു,  എന്ന് എനിക്ക് ശരിക്കും ബോധ്യമായി...

മറ്റൊരവസരത്തിലും,  പാകിസ്ഥാനി സഹോദരങ്ങളുടെ  ഈ ഭക്തിയും വിശ്വാസവും,  എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ പെടുകയുണ്ടായി.  വെള്ളിയാഴ്ച്ച ദിവസങ്ങളിലെ ഒരു പതിവ് കാഴ്ച്ചയായിരുന്നു,  പള്ളികളിലേക്ക് ധൃതിയില്‍ ഓടിപ്പോകുന്ന,  പാകിസ്ഥാനി യുവാക്കളുടെ കൂട്ടങ്ങള്‍! . മറ്റൊരു രാജ്യക്കാരിലും കാണാത്ത,  ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുന്നതിലുള്ള,  അവരുടെ ഈ അഭിനിവേശവും ആവേശവും, അവരെയൊക്കെ സ്നേഹത്തോടെയും അതിലുമുപരി ബഹുമാനത്തോടെയും, കാണാന്‍,  പില്‍ക്കാലത്ത് എനിക്കും പ്രചോദനമായി...




4 comments:

  1. വളരെ പ്രചോദകമായ ഒരു കുറിപ്പ്. താങ്ക്സ്

    ReplyDelete
  2. വളരെ നിസ്സാരങ്ങള്‍ എന്ന് തോന്നുന്ന ഈ കൌതുകാനുഭവങ്ങള്‍, പ്രചോദനപ്രദങ്ങളായിരുന്നു എന്ന് അറിയിച്ചതില്‍ ഒത്തിരി സന്തോഷം മാഷേ...

    ReplyDelete
  3. Sheriyanu Mohan Chetta, Nammude Naatile Kurachu Muslim Sahodaranmare Kurichulla Comment Naatil Orikkal Polum Palliyil Keyaratha Avar Gulfil Vannal 5 Neram Mudangathe Cheyyumennanu May Be Because Mullapoombodiyettu Kidakkum Kallinu Mundakum Saurabhyam....
    Allahamdulillaaaaaaa

    ReplyDelete
  4. Thank you for sharing your observations and opinions here, dear Udayashankar!!
    Really appreciate your visit..

    ReplyDelete